Jeeptour

Gisterochtend om 7.30 opgehaald van het hotel. Een niet engels sprekende chauffeur neemt ons mee naar het hoofdkantoor van de tourtrip organisatie waar we een briefing krijgen in het Nederlands over wat ons te doens staat vandaag. Totaal bestaat de groep uit 8 personen en heb je per tweetal een eigen terreinwagen met chauffeur tot onze beschikking. Per stop zal de gids wisselen van auto. De eerste stop is in ubut waar we een huis bezoeken van een kunstenaar. De man maakt de tekeningen die vervolgens door zijn leerlingen worden ingekleurd. Echt bijzonder vonden we het niet. De gids heeft nog uitgelegd dat de huizen van Indonesiërs bestaan uit een gebouw voor de kinderen een voor de ouders een voor de keuken en een tempel. Alles moet gebouwd zijn richting bepaalde windrichtingen. De Indonesiërs leven vooral buiten en werken voornamelijk op de dag. Voor het gebouwtje van de slaapvertrek van de ouders liggen de placenta's van de kinderen begraven. De heer des huizen is aan het offeren als we daar zijn en ook op de begraafplaatsen van de placenta's wordt wat neer gelegd. Ook krijgt elk vertrek een offer.

Vervolgens zijn we doorgereden naar een plaatselijke markt. Hier verkochten vrouwen hun handelswaar. Voornamelijk groenten, fruit en cake werd er verkocht. Er was 1 kraam met geslachten kippen die alleen geplukt daar lagen.
Dat we weer verder wilde gaan reizen kwam er een mevrouw met veel offeraar op haar hoofd langsgelopen. Wij de groep waren erg onder de indruk dat ze dat alles op haar hoofd kon dragen terwijl de plaatselijke bevolking gewoon met het leven doorging.

De gids Dana is vervolgens bij ons in de auto komen zitten. Hij heeft verteld over Bali en over wat de Nederlanders voor invloed hebben gehad in Indonesië. Eigenlijk kan ik nu wel begrijpen dat de Indonesiërs ons niet echt mogen. Veel goede hebben we er niet gebracht en we hebben ze voornamelijk van hun kruiden beroofd.
Verder vraag ik hem nog naar de hanen in de kooien die je veel ziet staan. Hanengevechten zijn verboden maar worden in de tempels nog wel gehouden. Het bloed is nodig voor het offeren. Onderweg zijn we nog even gestopt bij een school. Waar de kinderen aan het buitenspelen zijn.

We komen aan bij een dorp waar we een tempel en een gedenkplaats aan de laatste koning van Bali zullen bezoeken. We krijgen van de chauffeur een sari om onze middel geknoopt en vervolgen onze weg naar de tempel. Langs deze weg worden we veel aangesproken door vrouwen die sari's willen verkopen. Vervolgens zullen we 255 treden moeten afdalen om bij de tempel te kunnen komen. Het naar beneden gaan gaat zeer vlot. We maken veel foto's. Vervolgens bezoeken we de monumenten die bij de tempel staan. Alles staat in een prachtige omgeving met een revier en watervallen.
Als we bij de tempel aankomen gaan net twee dames offeren em kunnen we mooi meekijken hoe dat allemaal gaat. Wierook wordt er aangestoken om het geofferde naar de geesten te kunnen brengen. Als de vrouwen klaar zijn legt Dana alles nogmaals uit. ook verteld hij dat vandaag het de dag van het geld is en dat daarom iedereen naar de tempel komt m te offeren. Normaal gebeurd dit gewoon thuis. Ook de ATM zal vandaag geen geld geven omdat het geld wordt gezegend. ook verteld Dana dat de vrouwen met de offers op hun hoofd ook die 255 treden naar beneden zijn komen wandelen.
Nadat we wat rond hebben gekeken is jet weer tijd om terug naar de auto te gaan. Het is warm en we moeten de weg die we naar beneden zijn gekomen ook weer naar boven afleggen. Al zwetend beginnen we aan onze tocht naar boven. Met inademt hoofd dat als we boven zijn we water daar op ons hebben wachten. De weg naar boven is zwaar en vermoeiend. Maar als eerste kamen we boven en hebben we nog voldoende tijd om even bij te komen van de klim.

Het is dan ongeveer 13 uur al we aankomen op de plek waar we zullen gaan lunchen. De lunch is lekker. Een echt uitgebreid buffet met allemaal Indische lekkers. Rijst mi, kip enz. Vanaf de tafel waar we eten hebben we prachtig uitzicht op de vulkaan en het naastgelegen meer.

We vervolgen onze weg met onze chauffeur naar beneden. De weg heeft veel haarspeldbochten en er is regelmatig tegemoetkomend verkeer. Bij een dorpje aangekomen worden we allemaal in een zwemvest gehezen en naar de stijgen gebracht. Hier is de eerste keer dat ik een jongentje zie met het syndroom van down zie in het buitenland. Ik is druk bezig om ons te helpen in ons zwemvest.
Een oude man puntert met een stok zijn plastic bood naar de steiger waar we allen In moeten stappen. Toch weer blij dat je dan je zwemdiploma hebt.
De bood wil voor een geruime tijd niet starten en wij als toeristen hebben de grootste lol als de motor dan weer afslaat. Uiteindelijk maar overgestapt in een andere boot waar een jongen van 14 ons naar het kerkhof van het dorp brengt. De tocht duurt een tijdje voordat we er zijn. Uiteindelijk meren we aan bij de steiger daar.
Hier legt het dorp zijn dode mensen neer boven de grond in doeken gewikkeld. De boom die op het kerkhof staat neutraliseerd de geuren van de lijken en zorgt ervoor dat de op deze plek niets ruikt. Er mogen in totaal 11 lijken liggen. Als er inzet dorp iemand overlijd zal het langstliggende lijk worden geruimt en vervangen worden door de pas overledende. De schedel van het oude lik zal worden schoongemaakt en bij een rij schedels worden geplaatst vervolgens zal de rest van het lijk en de doeken op de buld met vuilnis worden gegooit. Op de terugweg naar de boot valt het ons op dat er hier en dáár op het pad waar we lopen botjes liggen van overleden personen. Het kerkhof ligt op een plek waar je alleen kunt komen met de boot. We vervolgen onze weg dan ook weer terug met de boot waar nze chauffeur p ons staat te wachten om ons naar de laatste plek te brengen.

Als laatste bezoeken we een plantage waar ze voor het publiek van allerlei soorten gewassen kweken. We drinken koffie en thee en lopen rustig door de plantage om van alles te bekijken. Echt boeien vinden we het beiden niet en we zijn dan ook blij als we weer in de auto zitten om terug naar het hotel te gaan. Direct daar aangekomen gaan we wat eten in een van de restaurantjes aan de straat. We zijn beide kapot van deze drukke dag en nadat we een filmpje hebben gekeken zijn we als een blok in slaap gevallen.