Een geslaagd etentje

Ben echt net terug uit Den Haag. Wat een belevenis weer.

Gepland voor vandaag een ontmoeting met mevrouw Vassanti. In het Park hotel in Den haag. Ik hoop toch echt dat we niet in het hotel gaan eten! Jil had het opgezocht op internet. En het crème de la crème hor.
Ik op vrijdag middag ging ik op pad naar Den Haag. Eerst in de trein naar Alkmaar en dan verder met Jil en Simone (docent) naar Den Haag. 2 uur reizen voor mij en toch vloog de tijd voorbij. Gezellig zitten teuten. Bij het Park hotel ontmoeten we nog een leerkracht die ook mee zou gaan uit eten.
Daar zaten we dan met z’n 4en in de lobby van een hotel te wachten op mevrouw. Wat spookt er dan door je hoofd? Nou bij mij vooral hoe zou ze eruit zien? Zelf had ik een beetje bedacht een kleine slanke vrouw. Vrolijk gekleed. Veel kleur.
En daar kwam ze dan. Eerst dacht ik dat het gewoon een gast was maar daar was ze dan. Een klein mollig vrouwtje. Met donker haar niet eens opgestoken. Gekleed in een lange donkere jas. Had zo van de zwarte markt kunnen komen. Een van de docenten kwam meteen naar haar toe om haar een hand te geven. Simone volgde. Toen voelde ik echt de spanning. Wat moest ik doen. Eerst Jil haar een hand laten geven? Gelukkig begon mevrouw zelf te vragen wie Anouk was. Beetje logisch want dat is de meest uitspreekbare naam voor haar. Jildau. Ik denk dat ze zelf ook al had bedacht dat ze daar niet uit zou komen. Dus ik meteen in me enthousiasme JA! Dat ben ik.. uhh that’s me! Dom dom. Alles in het Engels Nouks. Heel slim maar Jil stelde zichzelf maar even voor.
Gelukkig stelde ze snel voor dat we ergens moesten gaan eten. We belande uiteindelijk bij een tappas Japans restaurant. Gezellig zitten kletsen. Ze had veel verteld over de organisatie en dat ze veel opreis is voor de organisatie. CMS de organisatie waar ik voor ga werken is een onderzoeksorganisatie met verschillende vakgebieden. Ze geloven dat ze met hun onderzoeken de India beter kunnen maken. Ze doen veel onderzoeken voor de overheid, sociale organisaties, buitenlandse ambassades enz. Echt heel veel cliënten die om een onderzoek vragen. Dit onderzoek wordt dan in de media gepubliceerd. Straks in India zal het allemaal nog wel duidelijker worden. Op een gegeven moment vraagt mevrouw Vassanti aan mij wat me favoriete Hollandse eten is. Nou leg jij maar eens boerenkool uit. Daar is na mijn weten geen Engels woord voor. Heb het toen maar bij echte Hollandse maaltijd gehouden.
De volgende vraag gaan jullie morgen een afscheidsfeestje geven aan familie. Mijn reactie:’morgen? Ik ga straks met me vriendinnen nog ff wat drinken hor.”dat gezicht van haar was onbetaalbaar. Daar begreep ze even helemaal niets van. Wat drinken? Zo laat? Of bedoel je morgen overdag? Vinden je ouders dat goed? Ik moest eigenlijk heel erg lachen om mezelf. Maar ik heb me in gehouden. Heb haar maar heel lief uitgelegd dat het in Nederland niet zo gevaarlijk is en dat je ‘s nachts echt nog wel ergens wat kan gaan drinken. Dat je als meisje echt alleen over straat heen kan. Niemand aan je zit. En het echt niet opvalt. Dat laatste had ze gemerkt maar ik moest er eigenlijk zo om lachen. Die reactie! Je merkt meteen dat er een cultuurverschil is.
Terug in het hotel parkzicht nog even een PowerPoint presentatie gekeken over CMS. Wat foto’s van het gebouw. Ze heeft nog wat verteld over de omgeving bij CMS. En dat haar chauffeur ons van het vliegveld zal gaan halen. Alles geregeld, helemaal leuk! We kunnen nu echt gaan!!!