Koe met stinkend extra poot en les op je knieen

We hebben vandaag ons eerste interview af genomen. Het was een project dat dicht bij het CMS office was. Literacy India genaamd. Diti had vrijdag voor een afspraak gezorgd en we gingen vandaag met ze 3en op pad.
Natuurlijk konden we het eerst niet vinden. We hebben zo lang in de file gestaan en rond gereden dat er zo een uur voorbij was. Dat we uit de file gereden waren kwam de tuktuker erachter (na het gevraagd te hebben) dat de straat aan het bijna begin van de file was. En wij stonden aan het eind. We konden de plaats niet echt vinden. Diti was gelukkig met ons mee gegaan. Om te tolken en omdat ze overal met ons mee naar toe gaat. Dat we de school hadden gevonden was ook dankzij haar. Ze heeft er wel 4 telefoontjes aan gespendeerd. Die tuktuk vent zei alleen maar ja het is daar. En als we dan daar heen gereden waren was het helemaal niet daar.

We kwamen iets zo vreselijk ranzigs tegen onderweg. Een koe met aan de bovenkant van zijn nek op die bult nog een extra poot. Hing hij te bungelen. En het stonk.. GATVER!!

Na een uurtje rijden waren we toch echt aan gekomen. We werden ontvangen door een man die ons de weg ging wijzen. Hij liet ons de 3 klassen zien en de kinderen verwelkomde ons duidelijk en lachend. Alle kinderen zaten op de grond. Met voor zich een soort bank wat de dan gebruikte als tafel. Iedereen naast en achter elkaar netje op de knietjes. Alle leeftijden door elkaar. Heel erg vriendelijk, ontspannen en leuk was het bezoek aan de klassen. In 1 klas mochten we zelfs foto’s maken. Zo leuk!! Daarna begon het interview. We moesten mee komen naar een soort van kantoor en daar gingen we het interview af nemen. Een taperecorder moest alles op nemen omdat we dan niet hoefde te schrijven of het te onthouden. Op alle vragen kregen we antwoord. Alleen bij de vraag wat voor opleiding de docenten hadden moest de taperecorder uit. Bijna geen opleiding dus. Veel werd er ook in het Hindi gezegd. Maar het is misschien raar maar op de een of andere manier kan ik het nog volgen ook. Niet letterlijk maar globaal. Misschien liggen me diepe bloed toch in India. Maar goed het is dan ook het globaalste van het globaalste. Diti vertaalde alles voor ons en stelde onze vragen. heel goed Engels kunnen ze hier ook niet. veel van de ook hoger opgeleide mensen hier in India kunnen niet eens Engels. Maar de vragen van Diti vulde wij vooral met extra vragen aan. Alles positief. Over negatieve dingen praat je hier niet. Nou goed hor dan doen we het volgens jullie manier. Het project wordt wat minder uitgebreid maar het is wel voldoende voor wat school wil zien. Na het interview gingen de kinderen van de school nog een stukje opvoeren met een één of andere 2 meter hoge pop/kleed. En we mochten meer foto’s maken. Daarna gingen we met de tuktuk terug naar CMS. 15 min hooguit en we waren bij CMS. We waren 3 uur op route geweest en wel toe aan wat eten. Was het eten koud. Logisch als je bedenkt dat het al 2 uur was geweest en we om 1 uur normaal eten. Maar nix in de piep hier hor. Nee gewoon opeten. Na 10 happen was ik dus ook echt aan het kokhalzen. Gatver warm vind ik het nog wel te pruimen maar koud is het gewoon onwijs ontiegelijk ranzig. Omdat we laat op kantoor waren vanmorgen en heel de ochtend weg zijn geweest gaan we nu lekker de middag besteden aan mail beantwoorden alles op to date maken en miss nog even het interview uit werken.