Laatste stuk Dehradun. Vrijdag en Zaterdag

Terug met de bus naar Dehradun. We blijven nog een nachtje in het hotel waar Diti ook verblijft. Diti kwam gister tot de ingeving dat we pas zaterdagavond en niet vrijdag avond met de trein gaan. Wij wisten niet beter dan vrijdag avond. We hadden maar voor 2 nachten het gastenverblijf van het Purkal project geregeld. En voor zaterdag hadden we kaartjes voor het hockey WK wedstrijd. De game om de 3e plek en de finale. Daar kunnen we dus ook niet bij zijn. Ik vind het jammer maar we kunnen geen andere reis meer boeken omdat er festivals zijn dus nu hebben we gepland om nu zaterdag naar een spa te gaan om ons te laten masseren. Voor de personen die naar me hebben gezocht op tv tijdens de game. Ik zat er dus niet!! Sorry ik was er niet maar toch leuk dat je hebt gezien dat NL 3e is geworden? :d

Om 1 uur gaat Jil op het terras zitten en loop ik voor een laatste keer terug naar het project om de sleutel in te leveren. Om half 2 nemen we de bus naar Dehradun. Het is een bus van net na de oorlog. Ik vraag me wel af of dat echt zo is of dat alles gewoon zo gebouwd wordt. Dat ze er hier in geloven dat oud nog goed is je het zo moet houden. Je ziet namelijk in heel India geen vernieuwde versies.
De bankies zijn laag en staan dicht op elkaar. Ik neem vanwege me benen 1 bankje in beslag. Op 1 bankje zitten 2 kleine mensen. Nog een persoon past er echt niet meer naast bij mij of ik zit opgevouwen.

Al toeterend komt het gevaarte op gang. Heel de rit toeterend hij en er springen mensen in en uit de bus. Er komt een jongen geld halen. Zo betaal je hier je kaartje. De chauffeur heeft het namelijk te druk met sturen en rijden. De stops zijn ook maar een paar seconden. De wegentje waar we op rijden zijn smal. Ik hoop toch ten zeerste dat we gaan tegen liggers tegen komen. Dan krijgen we hetzelfde gezeur als met het uitje van CMS. En ja hor daar staat hij schuin op de weg. De boosdoener. En het ziet er echt niet naar uit dat een van beide a zal opschuiven of naar achter zal rijden. De chauffeur van onze bus besluit dan ook maar om door de berm langs de bus te rijden. Het probleem is alleen aan beide kanten is er een heuvel dus veel ruimte is er niet. gelukkig boeit het hier niemand hoe je lak er uit ziet. Je hoort namelijk het ijzer over elkaar schrapen als we er langs rijden.

Na drie kwartier komt er een jongen naast me zitten. Daar zit ik dan opgevouwen en al. Hij gooit zijn eigen lange benen in het gangpad. Zodat ik nog wat schuin kan zitten. Maar naar 10 min moet hij er uit. En daar is ze. De dikke vrouw met sari. Ze ploft naast me neer en zorgt ervoor dat ik me benen wel in moet trekken. En ik zit klem. Als de chauffeur nu maar niet stopt. Dan breek ik hoogs waarschijnlijk me knieschijven.
Ik vind het nooit zo fijn om helmaal tegen mensen aan te zetten en de vetrollen van de vrouw hangen tegen me benen aan. Ik schuif mezelf maar een stukje op. We lijken wel Siamezentweeling. Ze schuift elke keer met me mee. Heb ik weer!! Ik hoop toch echt dat dit snel is af gelopen. Gelukkig stapt ze dan uit. De volgende halte moeten wij ook uit de bus. De jongen wenkt ons en zet ons er vriendelijk uit.
En daar sta je dan. Bij een busstop en geen idee of het wel de juiste is. We hebben een kaartje met het adres van het hotel. Ik ga het aan de tuktukers vragen. Deze tuktuken zien hier er wel wat anders uit. Kleine blauwe busjes. De jongen die me te woord staat zegt alleen maar 5. Wat bedoeld hij daar nou weer mee?? Me binnenste schreeuwt eigenlijk. KUNNEN JULLIE NOU VOOR 1 KEER IS GEWOON EEN KEER DUIDELIJK ZIJN!!! en dan zie ik het. Deze man heeft cijfer 3 op zijn wagentje. Ik ga opzoek naar cijfer 5 en die vinden we snel. Het bussie wil weg rijden dus ik zet even me sprint in. Ik weet nu al dat het in mei zwaar wordt om weer te moeten rennen bij Jaap.

De mannen nemen ons mee naar wat wij denken het hotel. Het idee is hier van een soort van klein stads bussie. Daar stap je in en deze karrentjes rijden een soort van route. Je zegt gewoon stop als je uit gaat stappen. Een man die ook is ingestapt laten we het kaartje van het hotel zien en hij regelt alles met de chauffeur. Na 10 min staan we voor het hotel. We steken de weg over en daar zijn we dan op onze eindbestemming van vandaag.
Er komt een klein kadaver naar buiten lopen. De man zie er heel erg apart uit. Het enige wat hij ook blèrt is vol. We doen een poging om duidelijk te maken dat we een reservering hebben. Maar het mag niet baten. De deur wordt dicht getrokken en daar sta je dan. Ik hoop toch echt ten zeerste dat Diti iets geregeld heeft. We gaan Diti maar bellen. Jil legt het verhaal uit en ze wil de man aan de telefoon. We geven de telefoon aan de man. Na een preek van Diti mogen we wel naar binnen. GELUKKIG. Inchecken hoeft nog even niet en hij loost ons zo naar onze kamer.
Onze kamer lijkt op het eerste gezicht netjes. Maar dan loop je echt de kamer in en snuif je de geur. Echt stinken!! En daar onderin het raam. Daar mis gewoon een stuk glas. Ik hoop toch echt dat het verkeer buiten afneemt. Dat ik slecht zal slapen vannacht weet ik zeker. Ik draai me om en ik kan alleen maar tegen jil uitbrengen. “Gatver, moet je die plekken zien.” Gele plekken op het kussen en op het laken van het matras een plek waar ik niet van wil weten wat het is.

We hebben heel erg honger dus gaan naar beneden om dan te vertrekken voor lunch. Tuurlijk moeten we eerst inchecken en het hotel betalen. Bij het opschrijven van onze gegevens gaat het helemaal verkeerd. De man haalt de gegevens van mij en Jil door elkaar. Deze man spreekt gebrekkig Engels en ik ga dus echt de moeite niet nemen om er iets van te zeggen.

Die avond shoppen we wat. Gaan samen met Diti voor lunch lekker uit eten en voor avondeten nog een keer. Diti heeft de volgende dag zelfs interviews dus we vermaken ons zaterdagochtend in de Lee, Levi en de Wangler. Plus de tippel erheen. Bij de Levi besluiten om een spamiddag te gaan doen.
Gelukkig weten hier de mensen waar een goede spa zit. Daar lopen we heen. WE doen een bodymasage en een gezichtsmassage en een gezichtsmasker. Jil kiest ervoor om ook een haarspa te doen. Ik kies daarvoor in de plaats een manicure en een Pedicure. Dat laatste wordt door mannen uitgevoerd en ze schrobben me handen en voeten. En uiteindelijk lakt een MAN me nagels. Wat een lol. We genieten heel erg van de spa en voelen ons als herboren. Zo blijkt later dat we dat ook wel nodig hebben.

8 uur gaan we nog wat eten met Diti. Zij moet nog wat langer hier in dit plaatsje blijven. Wij zullen met de trein om half 12 vanavond vertrekken. Om kwart over 10 naar het stadion. 3 keer gas geven en we zijn met de tuktuk van het hotel bij het station. Diti moet een perron kaartje kopen. Ik vraag me ten zeerste af of die bedelaars dat overdag ook moeten. Maar mij een zorg.
Aan één van de koffer op je hoofd mannen vraagt diti op welk perron we moeten zijn. Dit station heeft maar 3 perrons dus er is niet veel keus. We moeten naar perron 3. Het is nu pas half 11. We moeten dus nog een uur wachten. Het station ziet er nou ook niet heel erg fleurig en gezellig uit. Gelukkig staat de trein al klaar en mogen we ook al instappen. Bij de deur van de coupe’s hangen blaadjes met namen van de personen en die in de coupe moeten zitten erop. Net als op de heenreis boek je weer stoelen in een coupe. We weten dus waar we moeten zitten. WE stappen met zn 3en in en diti wijst onze plaatsen. Bij het begin denk ik echt dat ik in een marineschip ben gestapt. Overal kleine bedjes. De bedjes zijn ongeveer een halve meter bij 175. Je begrijpt te klein voor mij. Ik ben namelijk ongeveer 177. Ummm. Met me voeten in het gangpad maar. We hebben slaapplaatsen bij de uitgang en er is 1 bed met een plank bij het voeteneind. Jil slaapt altijd met haar benen opgetrokken dus zijn neemt dat bed. Ik neem het bed naast haar. Wij hebben de onderste bedden. Boven ons zijn nog 2 bedden. Zelfde voormaat. Dan gaat Diti weg. Snel vraag ik nog even hoe groot de kans is dat er iemand boven me komt te liggen. Diti zegt de kans is heel groot. Gotjes. Laat het aub een kind zijn. Gelukkig zijn we er een uur van tevoren. Nu kunnen we nog langzaam het bed opmaken. Er zijn lakens en een deken en een kussen. En deze lakens zijn schoner dan die van het hotel. Oke ze ruiken muf maar ze stinken niet. Voordat de trein vertrekt liggen jil en Anouk in bed. Tuurlijk hebben we uitgebreid de tijd genomen om ook nog leuke foto’s te maken. ik zet me tas naast me hoofd bij de muur. Ik leg de papieren zak waar de lakens in zaten naast me bed. Al moet ik vannacht nou plassen dan kan ik eerst me bed uit voordat ik me schoenen zoek. En kan ik op een schone zak staan. Me slaapmasker gaat op. Mp3 in en daar lig ik dan. Na 5 minuten staat de conducteur voor me neus. Alles uit en af en opzoek naar de treintickets die onderin me tas zitten. De man moet erg om ons lachen. Kan ik me ook goed voorstellen. Liggen dan 2 blonde meiden met een masker voor hun ogen in een netjes opgemaakt bed. En me voeten steken ook nog in het gangpad. Kijkt de man zo tegen me paarse nagellak aan. Ik moet daar zelf ook om lachen. Als de man weg is doet het personeel van de cabine die aan ons voeteneind in een bedje ligt het licht uit. Truste dan maar

Ik ben voor de 1e stop al helemaal vertrokken. Dan maakt Jil me wakker. Er komt een horde mensen binnen. Als ik me masker voor me ogen weghaal kijk ik tegen een man zijn benen aan. Hij heeft zijn voeten op mijn en jil haar bed geplaatst en maakt de bedden boven mij op. NEE dit zijn hele dikke mensen. Een vrouw is zich op het trapentje bij me voeteneind naar boven aan het hijsen. Die ploft neer op het bed boven me. Dit terwijl haar man zich via de bedden naar boven werkt en in het bed boven me neer ploft. De bedden boven me maken een heel raar geluid. Als ik dan kijk wat er boven ligt zie ik een heel klein meisje/jongentje en daarboven een man die in ieder geval dunner is dan de man die boven mij ligt. Tuurlijk heb ik pech. DE rest van de reis slaap ik niet zo heel veel. Veel van de mensen bewegen in de trein. Ze stoten tegen me voeten en met opgetrokken benen slapen is ook niet echt prettig omdat het bed schuin is en ik dan langzaam uit bed glijd.

Om 5 uur wordt ik voor de 10e keer wakker. Bij het opendoen van me ogen en het masker op me hoofd zetten zegt jil dat het niet zo lang meer kan zijn. Dan trek ik me spijkerbroek aan en ga ik nog even naar de WC voordat heel die coupe op datzelfde idee komt. En als ik dan terug kom bij onze bedjes zijn alle mensen binnen ons stukje ook wakker. Langzaam maken ze zich klaar om uit te gaan stappen. Als de trein stopt en wij niet zeker weten of we uit moeten stappen staat opeens de chauffeur van CMS voor onze neus. Gelukkig maar anders waren we blijven zitten. Hij levert ons netjes voor het hostel af. Ik moet CMS toch wel wat mee geven. Ze zorgen op het gebied van veiligheid wel goed voor ons.
Terug in het hostel duik ik me bed in. Het is dan kwart voor 6. 6 uur ben ik dan vertrokken. Het scheelt dat het hier pas om half 7-7 uur licht wordt. 11 uur ben ik weer wakker. De rest van de zondag doen we niet veel. Ik zit voornamelijk in de zon een boekje te lezen. ’s Avonds heb ik me boek dan ook uit. En het eind is geweldig!!



Als er wat foute zinnen in de afgelopen stukken staan. Sorry daarvoor. Ik ben namelijk heel moe en kan me formulering soms niet helemaal vinden. Lees er maar gewoon overheen. Xxx Anouk