Nederland vs Duitsland en Niewe vrienden.

Twee- twee gelijk. We hadden een kaartje voor het WK hockey. Het leek mij wel een leuk idee om daar heen te gaan. Wanneer zie je nou een WK hockey? En als we het juiste kaartje kopen kunnen we ook Nederland nog aanmoedigen. Dat hebben we dus van de week gedaan. Voor minder dan 10 euro pp hebben we een kaartje gekocht. Voelen we ons toch nog echt verbonden met ons kleine landje. En naast 2 Nederlandse mannen zijn we geen Nederlanders hier nog tegen gekomen. Miss spotten we hier nog leuke reizigers. Het is wel een aparte ervaring. Normaal op vakantie kom je altijd wel Nederlanders tegen. Of je komt je halve school tegen, mensen uit je buurt. Tja dat heb je nou eenmaal in Europa. Daar gaat iedereen naar de zelfde plekjes. Vooral waar de zon schijnt en goedkoop is voor ons ook altijd wel een punt.

Na een wedstrijd waarvan de Duitsers vooral de sterkste waren. Tenminste dat heb ik van horen zeggen. Wij hebben alleen het eerste doelpunt van natuurlijk Nederland gezien. En alles wat daarvoor gespeeld werd hoefde ik alleen naar het Duitse doel te kijken. Goed teken leek mij. Als een gek heb ik lopen schreeuwen. ME stem deed er helmaal pijn van. En nu nog steeds. Maar dat schreeuwen doe ik altijd als Nederlanders moeten sporten. We willen altijd winnen!! En helemaal van Duitsland. Gelukkig schreeuwen me New Friends met me mee. En zit ik niet al een gek daar in me uppie te gillen. Ook de aanstelverklaringen schieten bij mij door de lucht. Even zingen jil en ik nog even. Het is stil aan de Duitse kant. Na een 20 min spelen en 1-0 voor moesten we al s een raket terug naar het hostel. Best lastig op dit soort momenten dat je een avondklok hebt. Maar goed we hebben dus niet echt veel gemist.
De wedstrijd was leuk. En vooral omdat we de 2 wedstrijden daarvoor ook deels gezien hebben. Je koopt een kaartje voor een avond.
We hebben gezongen. Holland geschreeuwd. Me stem doe vandaag zo zeer. Natuurlijk zaten we omringt door Duitsers. Die de cocktail prikkertjes met de Duitse vlag op hen gezicht hadden geplakt. De Duitsers gingen aan het begin van de wedstrijd Duitse vlaggentjes uit delen. Weet niet wie er dozen naar binnen had gesmokkeld maar overal waar ik keek waren in ons vak opeens de Duitse vlag. Hebben wij weer. Zit je met je oranje shirt. Gelukkig zaten we vooraan en vielen we nog iets op. Komen die gasten met een tig van mensen allemaal in Duits uniform. Als ik om me heen kijk zie ik maar 6 oranje geklede mensen. En daarvan weet ik zeker dat er 2 echt Nederlands zijn. Ze zwaaien namelijk naar ons als wij Holland beginnen te gillen. De rest is denk gewoon India’er die bij per ongeluk oranje heeft aan getrokken. :S
Jil kon er niet langer meer tegen en ging de tegenaanval in zetten. Opzoek naar Nederlandse vlaggen. Terwijl Jil voor de wedstrijd nog even opzoek ging naar die Nederlandse vlaggen ging ik maar met de india’ers op me heen kletsen. Sommige zaten met een Duistse vlag. Jil had een meisje van een jaar of 6 al geleerd dat ze Holland moest roepen. Dat deed ze braaf met de Duitse vlag in de handen. Ik moest zo lachen.
Ik ging verder met Nederlandse fans zoeken. Er zat achterons een 5 tal Indiase mannen. Waarvan een paar met de Duitse vlag. Ik ging ze maar even vertellen dat ze voor het verkeerde team kozen. Duitse vlaggen gingen bij hun toen aan de kant. Ben jij voor Nederland? Dan zijn wij dat ook!! I love mijn blonde haren op dit soort momenten. Natuurlijk hoort bij dit soort taferelen eerst nog even de gebruikelijke overhoring. Maar daar loos ik mezelf steeds makkelijker doorheen. Zelfs bij de voetbalvragen kan ik ze vertellen dat Ajax bij Amsterdam hoort. Maar dat wisten ze al:s? En bij de favo Nederlandse voetbalspeler kon ik allen op Robben komen. Voorstel door de mannen werd van Nistelrooy gedaan. Maar dat vind ik een bal. En dat heb ik ze ook maar even verteld. Tuurlijk lachen ze me dan uit. Zou ik ook doen. Ik moest dus zelf iemand anders bedenken. Weet ik veel wie er allemaal in het Nederlandse elftal spelen. Net of vrouwen zich daarin interesseren. Komt die gast met het verhaal dat Robben bij een Duitse club speet. Juist!! Zit ik de man net te vertellen dat hij voor Nederland moet juichen noem ik een Nederlandse speler uit het Nederlandse voetbalelftal dat bij Duitsland voetbalt. Hoe kan ik dit nou weer verkopen?? Dus ik maak er maar van dat ik hem alleen leuk vind in het Nederlandse team. Gelukkig kan ik ook 1 hockeyspeler bij naam en weet ik (omdat ik dat net zag op het scherm hier) dat hij topscoorder is. Taeke Taekema. Maar na zijn vragenronde ben ik aan de beurt. Waarom ga je als India’er naar a) hockey en b) naar deze drie wedstrijd? India moet niet eens spelen vanavond. Hij verteld natuurlijk een heel verhaal. En ik breng de suggestie dat cricket ook zo saai wordt. Umm beslist geen goede opmerking natuurlijk. Snel zeg ik dat het een grapje is. Haha we lachen er allemaal om. Zo kletsen we verder en verder. Als je met iemand praat bemoeien anderen zich er altijd mee.
Later komt de Nederlandse man die nog naar ons zwaaide in de wedstrijd van Argentinië naar me toe. Even een Nederland praatje. Vind ik ook wel weer wat hebben. Eigenlijk vraagt hij vooral en ik weet dan ook niets over hem. Maakt niet uit. Is wel grappig om eens Nederlanders tegen te komen met dezelfde interesses. Nu dan WK hockey

Het stadion was nog beter bewaakt dan de atoomraketten van de VS. Dat doen ze tenminste ogen. Alles was omgetoverd tot een soort van fort. Om het stadion heen niet stilstaan of parkeren. Alles is afgezet met hekken. Overal was met zandzakken een soort van muur/toren gebouwd. Waar dan ook iedereen met een geweer liep. Het voelde als een jachtseizoen waarin wij het prooi waren. De meeste Army was wel aardig. Zo hielp een man ons met het zoeken van de juiste Gate. Namelijk Gate 3. Maar om stil te stil te staan moesten we wel even ons kaartje laten zien. Dan doen we dat. Netjes brengt de man van de tuktuk ons de juiste poort/ingang/bewaakt gebied. We mogen doorlopen. Goede gate dus. We lopen naar de ingang waar we de kaartjes moeten afgeven. En dan zijn ze hier van de werkverschaffing. Om het ‘fort’ heen loopt zo 80 man zichtbaar. Allemaal in het niets te staren. Ja je zou je toch voorstellen dat de vijand komt.. Bang voor aanslagen. Dat zijn ze hier continu. Nou mannen met tulbanden zijn heel aardig en helemaal niet eng. Gewoon een soort afstamming van een geloof. Heel normaal hier. Zelfs kinderen lopen met een knot op hun hoofd. 1e tulband.
Dan loop je dan het zwaar bewaakte terrein op. Me fototoestel zit in me broekzak en in me andere zak zit de telefoon. Dan gaan we door een detectiepootje. 2 vrouwen wijzen me naar de fouilleren ruimte. Gaat een vrouw in een donker hokkie je fouilleren. Prima ik haal me zakken leeg en hou de spullen in me hand. Breng de mededeling dat het me telefoons zijn en ze doet haar ding. We bij hand. Meestal was het zo metaalding maar nu was het echt in contact. Mij maakt het allemaal niet uit. Jil heeft wat meer problemen. Ze mag al het lekkers wat me mee hebben niet mee naar binnen nemen. Mij maakt het niets uit dan houden ze het maar. Maar er zijn ook problemen omtrent de camera. Die mag ook niet mee naar binnen. In het Nederland zeg ik tegen Jil dat ze niet moet zeggen dat ik ook een cam bij me heb. Niemand heeft daar moeilijk over gedaan. Aan de hoogste baas beloven we dat de camera van Jil niet de tas uit komt en dan mogen we door lopen. Volgende deur tot het stadion. Nog niet eens 100 meter lopen. Weer een fouilleer controle. Weer haal ik al me spullen uit me zakken houd het vast en klaar. Niemand zegt er wat van. En nu staan de dames met ze 3en en in het licht. Wat een dozen. Als je dan een aanslag wil plegen kan het dus alsnog. Veel mensen weinig kennis hier. We lopen naar het vak waar wij kunnen zitten. Gelukkig heb ik net me telly op geladen. Met me telefoon kan ik ook heel veel foto’s maken. ze zijn dan wel niet zo mooi maar toch wel redelijk van kwaliteit. Haha wat nou geen foto’s. Ik ben Leo nog even om te zeggen dat we er zijn en we gaan de wedstrijd Nieuw zeeland –Argentinië kijken. Argentinië wint maar de wedstrijd was niet zo boeiend. Een paar keer komen we op het scherm en natuurlijk zwaaien. Wat een fun. Toch nog op tv geweest. Waar het ook uitgezonden mocht zijn op de wereld. Ik ben ergens ter wereld op TV geweest. Ah ha- ah ha- ah ahhha. Als dit af is komen de Nederlandse spelers. Wat een fun.

Wat we nog meer hebben gedaan dit weekeind is:
Zaterdag zijn we naar de city mall geweest. WE moesten toch voor gisteravond een oranje shirt hebben dus we hebben er een dagje shoppen aan gekoppeld. En ik ben ook hier helemaal in to the shopping. Vooral omdat ik hier ook in een maatje s pas. Ik hou van me figuurtje. :D Ook was het plan om naar de bios te gaan maar er draaide geen leuke Engelse film. En echt zin in een Hindi film hadden we beide niet. naast dat oranje shirt heb ik ook nog schoenen gekocht. Ja ik weet het alweer. Dan staat me teller dus alleen hier al op 4. Maar ze zijn allemaal zo schattig. Ook koop ik nog een leuk bruin t-shirt wat lekker europees is dus die kan ook mooi mee naar Nederland. Daarna gaan we naar het hostel en maken we te gekke foto’s van onze nieuwe schoenen. Jil heeft namelijk haar eerste 2 paar gekocht. Sommige foto’s zijn wel grappig. Andere zijn echt afschuwelijk. Ook heb ik in de city mall nog deel 4 van twilight gekocht. Speciaal voor Nico. Hij wordt nog veel sappiger dan boek 3. Het is me eerst Engelse boek dat ik ooit in me leven heb gekocht. Bij de aanschaf dacht ik nog dat met dit 700 bladzijde tellende boek wel heel me verblijf hier wel zoet zou zijn.
De zondag start voornamelijk met niets doen. Aan het begin van de middag ga ik lekker met een boek in de zon zitten. Als we wat gaan eten ben ik al op blz 284. Het leest allemaal zo weg. Heb niet eens meer in de gaten dat het Engels is wat ik lees. Wat een ervaring. Ik kan gewoon snel Engels lezen. En ik snap ook nog waar het over gaat ook. Alles was relaxt met af en toe wat spanning. Me keel moet van de wedstrijd nog even bij komen.